အတင္းအဓမၼ စစ္သားထဲသို့ ဝင္ခိုင္း၍ ထြက္ေျပးလာေသာ နအဖ ပေလာင္စစ္သား

၁၅ရက္-မတ္လ-၂ဝ၁ဝခုႏွစ္
၂ဝရက္ေန၊ ၈လပိုင္း၊ ၂ဝဝ၉ခုႏွစ္ ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္း၊ မူဆယ္ခရိုင္၊ နမ့္ခမ္းၿမိဳ ႔နယ္၊ မိုင္းဝီးေက်းရြာေန အမ်ဳိးသားတဦး
အသက္ ၂၃ႏွစ္အရြယ္ရိွေသာ သူကို ရြာထဲတြင္ လည္ပတ္စဥ္ ခလရ (၁၄၄)၏ စည္းရံုးသိမ္းသြင္းခံခဲ့ရပါ သည္။ ခလရ
(၁၄၄) အရာရိွသူတဦးသည္ သူကို စစ္တပ္ထဲ ဝင္လွ်င္ ဘာမွ စိုးရိမ္စရာမရိွဟု မက္လံုေပးခဲ့ပါသည္။ ၁ရက္ေန႕မတ္လ
၂ဝ၁ဝခုႏွစ္တြင္ စစ္တပ္မွ ထြက္ေျပးလာခဲ့သည္။

သူသည္ တပ္ထဲသို႔ဝင္ၿပီးေနာက္တရက္တြင္ မႏၱေလးၿမိဳ႕ရိွ စစ္သားစုေဆာင္ေရးဌာနသို႔ ပို႔ေပးေဆာင္ခဲ့ပါသည္။
ထို႕ေနာက္ မႏၱေလး (၂)ရက္နားၿပီး စစ္သင္တန္းေလ့က်င့္ရန္အတြက္ သပိတ္က်င္းသို႔ပိုေဆာင္ခဲ့ပါသည္။ သပိတ္က်င္းမ
အေျခခံသင္တန္း (၄)လခဲြ တက္ခဲ့ရပါသည္။ သင္တန္းတက္သည့္ကာလတြင္ သင္တန္းသားေပါင္း(၁၂၅ဝ) ဦးရိွပါသည္။
သင္တန္းတက္သည့္ကာလတြင္ တဖက္ကို တိုက္ခိုက္ရန္နွင့္ စိတ္ဓါတ္ခိုင္မာေအာင္ ေလ့က်င့္ေပးခဲ့သလို ထြက္ေျပး
ေသာ စစ္သားမ်ားကို ပစ္သတ္၊ စိတ္ရိုင္းဝင္လာေအာင္လည္း ေလ့က်င့္ေပးခဲ့ပါသည္။ ေတာ္လွန္ေရး ပုလိပ္ေလွ်ာက္ရန္
အတြက္ ေနျပည္ေတာ္ၿမိဳ႔သို႔ဆက္လက္ ပို႔ေဆာင္ခဲ့ပါသည္။ ထို႔ေနာက္ ဟိုပန္ၿမိဳ႕ရိွ ခလရ(၁၄၃)ထံသို႔ ပို႔ေဆာင္ခဲ့ပါသည္။

ထြက္ေျပးလာေသာ စစ္သားတဦး၏ ေျပာျပခ်က္အရ “စစ္တပ္ထဲလည္းေရာက္ေတာ့ ခလရ(၁၄၄)အရာရိွတစ္ဦးက
က်ေနာ္ကို ဘာမွစိုးရိမ္စရာမလိုဘူး၊၊ ဒီမွာတာဝန္က်ေအာင္လည္း လုပ္ေပးမယ္။ က်ေနာ္ သူတို႔နဲ႔လိုက္ၿပီးေနာက္တရပ္
မွာ မႏၱေလးၿမိဳ႔ေခၚေဆာင္သြားပါတယ္။ က်ေနာ္ ႏွစ္ရက္နားတယ္။ ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္ကို စစ္သင္တန္း ေလ့က်င့္ဖို႔
အတြက္ဆိုၿပီး သပိတ္က်င္းကို ပို႔တယ္။ က်ေနာ္ သပိတ္က်င္းမွာ စစ္သင္တန္း (၄)လခဲြ တက္ရတယ္။ စစ္သင္တန္းၿပီး
ေတာ့ ေတာ္လွန္ေရး ပုလိပ္ေလွ်ာက္ဖို႔ဆိုၿပီး ကေနာ္ကို ေနျပည္ေတာ္ၿမိဳ႔သို႔ ျပန္လည္း ပိုေဆာင္လိုက္တယ္။
အဲကေနတဆင့္ က်ေနာ္ကို ဟိုပန္ၿမိဳ႔နယ္မွာရိွတဲ့ ခလရ (၁၄၃)မွာ တာဝန္ထမ္း ေဆာင္ခိုင္းပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ သင္တန္း
တက္တဲ့ အသုတ္မွာဆိုရင္ လူဦးေရ (၁၂၅ဝ)ေယာက္ရိွပါတယ္။ သင္တန္း တက္တဲ့အေတာအတြင္းမွာဆိုရင္ စိတ္ရိုင္း
ဝင္လာေအာင္၊ စိတ္ဓါတ္ခိုင္မာလာ ေအာင္ နည္းလမ္းအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔က်ေနာ္ကို ေလ့က်င့္ေပးပါတယ္။ အခ်င္းခ်င္း
ရိုက္ႏွပ္တာတို႕၊ ထြက္ေျပးရင္ ပစ္သတ္တယ္။ အရမ္းကို ဒုကၡေရာက္ ခဲ့ပါတယ္။ ေသနတ္ကို ကိုင္ေဆာင္ဖို႔ေၾကာက္
လွ်င္လည္းေအာ္ဆူခံရပါတယ္ ”

“ေရွ႔တန္းထြက္တဲ့အခါ မဟုတ္ရင္ ၾကံေတြ ခုတ္ရတယ္။ ထမင္းဟင္းေတြလည္း ေကာင္းေကာင္းမစားရသလုိ
ဆားေတာင္မွ လူၾကီးေတြ လာတဲ့အခိ်န္ပဲ ခ်ေပးထားတယ္။ လူၾကီးေတြ ျပန္သြားရင္ ျပန္သိမ္းလိုက္တယ္။ ျပန္ခ်င္တယ္
လို႔ ေျပာရင္လည္းမရဘူး။ ေသဒဏ္ပဲလို႔ က်ေနာ္တို႔ကို ခဏခဏ ၿခိမ္းေျခာက္တယ္။ သာမာန္ အရပ္သားေတြဆီလည္း
က်ေနာ္တို႔ကို ေစာင့္ၾကည့္ခိုင္းတယ္။ ထြက္ေျပးသြားတဲ့စစ္သားတေယာက္မိရင္ က်ပ္ေငြ သံုးေသာင္း (၃ဝဝဝဝ) ေပး
ေဆာင္ရတယ္။ ဘယ္သူမွ မေျပးရဲဘူး။ ထြက္ေျပးတဲ့သူက ေသနတ္နဲ႔ပါသြားရင္ တခါထဲ ပစ္သတ္တယ္။

တပ္မ (၉၉) ရဲေဘာ္ႏွစ္ေယာက္ ထြက္ေျပးလို႔ သတ္ပစ္ခံရတယ္။ ရဲေဘာ္တေယာက္ဆိုရင္ အသက္ (၁၆)ႏွစ္ေက်ာ္
ေက်ာ္ေလာက္ပဲ ရိွေသးတယ္။ ေနာက္တေယာက္ဆိုရင္ အသက္ (၂ဝ)ေလာက္ရိွတယ္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဆိုရင္
ကြမ္းလံုတပ္က ဖမ္းမိၿပီး တပ္မ (၉၉) က စစ္သားတစ္ေယာက္ကို ေခၚၿပီး ပစ္သတ္ခိုင္းတယ္။ ဒီ ၂ဝ၁ဝအတြက္လည္း
စစ္သားေတြ အမ်ားၾကီး စုေဆာင္းဖို႕ ရိွပါေသးတယ္။ တအိမ္လွ်င္တေယာက္ မဝင္မေနရ ဝင္ေနရတယ္။ ၿပီးရင္
လစာလည္း သံုးေသာင္း ထပ္တိုးဦးမယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ စစ္သားကို လစာ ခုႏွစ္ေသာင္း က်ပ္ရမယ္လို႔ ေျပာတယ္။
ေလးလပိုင္းေလာက္ဆိုရင္ လစာကို ထပ္တိုးေပးမယ္လို႔သူတို႔က ေျပာတယ္ ”

ေရွ့တန္းထြက္သည့္အခါမဟုတ္လွ်င္ ၾကံခုတ္ေပးေဆာင္ရပါသည္။ အစားအေသာက္လည္း ေကာင္းမြန္စြာမေကြ်းေပ။
စစ္တပ္ထဲသို႔ ေနရန္အတြက္ နည္းလမ္းအမ်ဳိးမ်ဳိးႏွင့့္ ၿခိမ္းေျခာက္ထားျခင္းျဖင့္ တကယ္ထြက္ေျပးလွ်င္ ပစ္သတ္သည္
ဟု စစ္တပ္ထဲ မေနႏိုင္္္၍ ထြက္ေျပးလာေသာ စစ္သားတဦး၏ ေျပာျပခ်က္အရ သိရိွရပါသည္။

သတင္းႏွင့့္ သုေတသန ဌာန
ပေလာင္အမ်ဳိးသမီးအစည္းအရံုး